Tove was gisteravond naar Per gegaan dus wacht ik tot ze thuis komt. Als ze terug komt vraag ik of het mogelijk is om met de fiets naar de villmarkssenter te gaan. Dit is een café met enorm veel honden. Ik kan er heen met de fiets alleen ik moet dan wel door de tunnel. Met de auto ben je er zo doorheen en merk je niet hoe diep je werkelijk gaat. De ryatunnel is 2675 meter lang en gaat tot 87 meter diepte. Het naar beneden gaan is echt niet erg en je vliegt dan ook met een mega snelheid naar beneden. Maar helaas moet je ook weer naar boven en dat gedeelte is echt niet leuk. Aan het begin van de tunnel doe je een reflecterend jasje aan en druk jje op een knop zodat er een lampje gaat knipperen waardoor auto's weten dat jij er door heen gaat. Deze "timer" duurt ongeveer 12 minuten, het is best lastig om deze tunnel in 12 minuten te doen aangezien je best veel moet lopen. Uitgeput kom ik uit de tunnel en besluit een kleine pauze in te lassen. Ik merk wel dat ik door de inspanning mijn keel weer een beetje begin te voelen. Ik denk hier niet te veel bij na en fiets rustig door naar het café. Eenmaal bij het café aangekomen besluit ik eerst te lunchen. Ik bestel zelf gemaakt brood met zalm en een koffie. Ik vind zelf het brood niet geweldig maar de wederom enorme hoeveelheid zalm doet het goed. Na mijn lunch ga ik naar de honden en sta ik een beetje versteld van de hoeveelheid honden, ik denk dat we ongeveer zo'n 100 honden zijn. Ook ga ik nog even langs de puppies die echt enorm zacht zijn. Na een paar uur besluit ik weer terug naar huis te gaan. Ik pak mijn spullen en loop richting mijn fiets, als ik even later op de fiets zit geniet ik enorm van de natuur. Alles is groen en staat in de bloei, ook is het vandaag best warm wat het fietsen een stuk beter maakt. Voor de tunnel neem ik weer even een kleine pauze net zoals na de tunnel. Terwijl ik naar boven loop bedenk ik mij dat ik deze tunnel nooit meer ga doen, verschrikkelijk. Als ik terug ben voel ik me erg moe en doe niets voor de rest van de dag. 'S avonds krijg ik weer enorme last van mijn keel, ik ben dit branderige misselijke pijnlijke gevoel zo spuugzat. Hierdoor ga ik op tijd naar bed.

Antwoorden op de vragen van de blog van gisteren: bergbramen zijn best bijzondere bessen, ze groeien niet aan een struik maar ieder besje heeft zijn eigen plantje. Deze groeit alleen in de wat moerasserige en "gematigde" gebieden op het noordelijk halfrond. Ik kan de smaak echt niet uitleggen want het is een bijzondere smaak. In Nederland kun je de bessen zelf niet los kopen, maar ik heb al wel uitgevogeld dat je bergbramenjam kan kopen bij de Ikea.

Favoriet Noors woord van de dag: innsats / vertaling van gisteren: zeehond